maandag 4 augustus 2008

Jacque goes spiritual

Het lijkt wel of ik midden in een goeie gospel zit.
Wie haddit ooit kunnen denken. Jacq goes spiritual. Zonder echt te zweven.
Bij Ricardo in therapie, sort of.
Hij is een kei in het voor jezelf kiezen, voelen wat je nodig hebt en nonviolent communication.
Precies de dingen waar ik al 32, 32, 32, 32, 32, 32, 32, 32 (ik moet nog zo wennen aan 32, dat ik als ik het zeg of schrijf gelijk even 10 keer doe) jaar tegen aan loop.

We zijn de afgelopen week op ons eigen houtje naar het binnenland vertrokken.
JawJaw is de plek waar de bosnegers wonen en wij dus ook.
Ik was weer ff helemaal terug in Senegal. Jaaa Man, zuiver!
5 uur rijden over een bauxietweg, zodat je zelf ook bauxiet uit de bus stapt, lees vuurrood.
En dan een uur met de boot.
We stapten uit en de kids vlogen ons om de nek. Ricardo en ik hebben onze artschool daargebouwd. Als de kids uit school kwamen, renden ze naar ons. Ik heb met ze gezongen en Ricardo heeft zijn camera gegeven, zodat we nu 4 gb of mb, kweet het nooit, foto's hebben door de kids zelf gefabriekt. Cool!

Vissen, brood van cassave, soep van sopropo en cocosnoot, we waren helemaal into nature.
En dan dus nachtenlang gesprekken over wat Jacq nou eigenlijk zelf wil en dat mijn wereld eigenlijk voorals nog belangrijker was dan ikzelf.
Ik heb wat af gebruld. " Yes, you learn" zei Ricardo dan met een Frans accent.

Dus wat er terug komt, vanavond vertrek ik, is een hele open, de godganse dag gospels zingende;-), maar niet zwevende, gesterkte egoistischeJacq
Maak uw brasa's maar nat!

Geen opmerkingen: